Je blog donc je suis

"Vanaf volgende week moeten jullie een blog bijhouden."

Dat kregen ik en mijn medestudenten journalistiek vorige week te horen. En die "volgende week", dat is dus nu. De gedachte dat ik zo'n online dagboek zal moeten bijhouden laat mij (en ondertussen al mijn huisgenoten) niet meer los. Waar moet mijn blog in godsnaam over gaan?

Het eerste waar ik aan denk is "dé actualiteit". Ik kies gewoon een hot topic en lever daar de nodige commentaar bij. Keuze genoeg? Ierland zegt "ja" tegen het Verdrag van Lissabon. Groen! zegt "nee" tegen de Lange Wapperbrug. De wereld rouwt om de slachtoffers van de aardbevingen in Indonesië. Tremelo viert Damiaan. Mag het iets luchtiger zijn? Josje is de nieuwe blonde van K3. Oya Lélé! Keuze genoeg. Inderdaad.

Ik kan ook over mezelf schrijven, over het doen en laten van een 22-jarige student journalistiek. Maar is er überhaupt iemand geïnteresseerd in mijn "métro boulot dodo"? Voorlopig heb ik slechts één zekerheid: het schrijven van deze blog wordt een proces van trial and error. Eentje van vallen en opstaan in de queeste naar uw aandacht.

Zo. Mijn eerste post staat er. 896 tekens die mijn gedachten voor u ordenen en het bewijs ervoor leveren. Je blog donc je suis.