Peperduur en exclusief: tweedehands eten

U snapt niet wat dat betekent "tweedehands eten"? Ok, voor degenen die nog niet vertrouwd zijn met het concept "tweedehands" even een korte introductie:
Tweedehands wil zeggen dat iets eerst van iemand anders is en daarna een nieuwe eigenaar krijgt. Zeer bekend zijn bijvoorbeeld tweedehandskledingzaken of tweedehandsmeubelwinkels. Mensen die hun kleren of meubels beu zijn brengen ze hier naartoe. Daarna kan een nieuwe eigenaar de kleren of meubels meestal voor een prikje kopen.

Ah, u had tòch al van dat "tweedehands" gehoord, maar gewoon niet in combinatie met eten? Tweedehands eten, het zegt nochtans toch gewoon wat het is. Het eten werd eerst door iemand anders gebruikt, of in dit geval verbruikt, en heeft daarna een nieuwe eigenaar gekregen. Nog altijd niet duidelijk? Misschien helpt dit: Heston Blumenthal, genie in de moleculaire keuken, zet speciaal voor de kerstdagen een zeldzame delicatesse op het menu. Walviskots.

Zoals ik dus zei: tweedehands eten. Het eten werd eerst gegeten door de walvis en nu door een nieuwe eigenaar.

De kok van het Britse toprestaurant The Fat Duck zal de walvistkots, ook wel Ambergris genoemd, serveren bij een speciaal diner dat hij bereidt voor een tv-special. Het is een zeer zeldzaam product en kost gemakkelijk tienduizend euro per kilo. Ambergris (laat ik het zo toch maar noemen) is een grijs en wasachtig product dat uit de darmen van potvissen komt. Het wordt gevormd om moeilijk verteerbare stukken voedsel makkelijker door het darmstel te laten gaan (danone activia avant la lettre). De klompen spoelen aan op stranden of worden door vissers opgepikt uit de zee. Bij de visser die zo'n klomp vindt, staan de dollartekens in de ogen te lezen.

Degenen die een inleiding tot de economie hebben gekregen kunnen al raden waarom het goedje zo duur is. U gelooft het of niet, maar de vraag overstijgt het aanbod. Persoonlijk zouden ze mij die tienduizend euro moeten geven om dit tweedehands eten op te eten.

Maar walviskots staat niet alleen. In de categorie "tweedehands eten" vinden we ook Kopi Luwak, de duurste koffie ter wereld. De koffiebonen van deze koffiesoort worden gevonden in de uitwerpselen van een bepaalde katsoort, de Luwak. De Luwak eet de koffiebessen van de koffieplant, maar de pit, de eigenlijke koffieboon, wordt niet verteerd. De pit passeert zijn maag/darmkanaal en krijgt door fermentatie zijn geliefde exquise smaak. Ook van deze lekkernij is het aanbod schaars en de prijs bijgevolg hoog. De prijzen verschillen, maar gemiddeld betaal je zo'n zevenhonderd euro voor een kilo van deze koffie. Een duur kopje koffie.

Heb ik u hiermee nieuwsgierig gemaakt? Of houdt u het toch maar bij gevulde kalkoen met kerst?